Defibrilatör Çeşitleri Nelerdir?

Kalp, kan pompalamanın önemli işlevini ancak kalp kası liflerinin senkronize olması sayesinde gerçekleştirebilir. Lifleri normal senkronize çalışmasına döndürme yöntemine defibrilasyon denir. Defibrilatör adı verilen bir cihazla etkilenen kalbe terapötik dozda elektrik enerjisi verilir.

Kalp kaslarının senkronizasyonunu sağlamak için eskiden kalp masajı gibi mekanik yöntemler kullanılıyordu. Ancak en başarılı defibrilasyon yönteminin kalp bölgesine elektrik şoku uygulanması olduğu kanıtlandı. Eğer kalbin tüm kaslarını kısa bir süre uyarmak için yeterli akım uygulanırsa fibrilasyon önlenebilir.

DC Defibrilatörler

Bernard Lown adlı bir bilim adamı, kapasitör bankalarının yaklaşık 1000 Volt’a şarj edilmesini ve ardından yükün, yavaş yavaş sönümlenmiş bir sinüzoidal dalga üretecek şekilde bir endüktans yoluyla iletilmesini içeren alternatif bir yöntem kullandı. Bu dalga biçimine Lown dalga biçimi dendi ve defibrilasyon için bir standart haline geldi. Böylece DC defibrilasyon yönteminde, bir kondansatör yüksek bir DC voltaja şarj edilir ve daha sonra hızla boşalmasına izin verilir. Defibrilatör, kondansatörün hastanın göğsündeki elektrotlar aracılığıyla hızla deşarj olacağı şekilde tasarlanmıştır.

AC fibrilatörler, atriyal fibrilasyonu etkili bir şekilde düzeltmek için kullanılamaz. Ancak DC defibrilatör hem atriyal hem de ventriküler defibrilasyonu düzeltebilir. Bu DC defibrilatörlerin AC defibrilatörlere göre önemli bir avantajıdır. DC yöntemi daha az tekrar gerektirir ve en önemlisi hastaya zarar verme olasılığı daha düşüktür.

Elektrotlar, defibrilatörün hastanın kalbine enerji ilettiği bileşenlerdir. Elde tutulan kürekler, dahili kürekler, önceden jelleştirilmiş tek kullanımlık elektrotlar vb. gibi birçok elektrot türü vardır. Genel olarak tek kullanımlık elektrotlar, şok hızını arttırma ve defibrilasyon tekniğini geliştirme gibi avantajları olduğu için acil durumlarda kullanılmaktadır. Daha büyük kürekler daha düşük bir direnç oluşturur ve kalbe daha fazla akımın ulaşmasını sağlar. Bu nedenle daha büyük kürekler tercih edilir.

DC defibrilatör, yüksek voltaj transformatörü T2’nin birincil görevi gören otomatik transformatör T1’den oluşur . Bir diyot doğrultucu, T2’den gelen çıkış voltajını doğrultur . Vakum tipi yüksek gerilim şalterine bağlıdır. A konumunda, kondansatörün bir ucuna anahtar bağlanır . Bu konumda bağlandığında kondansatör bir voltajla şarj olur . Hastaya şok vermek için elektrotun tutamağında bulunan bir ayak pedalı kullanılır. Şimdi yüksek voltaj anahtarı konumunu B olarak değiştirir, bu da kapasitörün elektrotlar aracılığıyla kalbe boşalmasını sağlar. Kondansatörden boşalmayı yavaşlatmak için elektrot uçlarından birine bir indüktör L yerleştirilir. Bu L, kapasitör deşarj değerini azaltan bir karşı voltajı indükler .

AC Defibrilatörler

AC defibrilatör en eski ve en basit tiptir. AC defibrilatörün yapısı, dahili ve harici defibrilasyon için uygun değerlerin mevcut olduğu şekildedir. AC defibrilasyonda, elektrotlar aracılığıyla göğüse 0.25 ile 1 saniye süreyle 50 Hz AC frekansında bir şok uygulanır. Kalbi yeniden senkronize etmek için elektrik şoku uygulama prosedürü, Karşı Şok olarak bilinir. Hasta tedaviye yanıt verene kadar defibrilasyon devam eder.

Bir AC defibrilatör, birincil ve ikincil sargılı bir yükseltici transformatörden ve iki anahtardan oluşur. AC beslemesi, transformatörün birincil sargısına anahtarlar ve sigorta aracılığıyla verilir. Zamanlama devresi, defibrilatörün hastaya şok verme zamanını önceden ayarlamak için kullanılan anahtara bağlıdır. Dirençli ve basit bir kapasitör ağı veya monostable multivibratör , zamanlama devresini oluşturur. Bir ayak anahtarı veya bir basmalı düğme anahtarı ile tetiklenir. Sekonder sargı boyunca çeşitli kılavuz çekme mevcuttur. Hastanın kalbine elektrik şoku veren elektrotlara bağlanırlar. AC harici defibrilasyon için 250 V ile 750 V arasında değişen voltaj değeri uygulanır. Güvenlik nedenleriyle, şoktan kaçınmak için ikincil bobin topraktan izole edilmelidir. 60 V ile 250 V arasındaki dahili fibrilasyon voltaj değerleri için uygulanır. Kalp kaslarının tek tip ve aynı anda kasılmasını sağlamak için dış defibrilasyon için büyük akımlar kullanılır. Ancak bu, elektrotlar altında cilt yanmasına ve kalp kaslarının şiddetli kasılmasına neden olur. Ayrıca atriyum fibrilasyonuna neden olur ve ventriküler fibrilasyonu durdurur.